Film „Bergman – rok z życia” (Bergman: A Year in a Life) to szwedzki dokument w reżyserii Jane Magnusson, poświęcony legendarnemu reżyserowi Ingmarowi Bergmanowi.
To nie typowa biografia, raczej wielowątkowa opowieść, zdejmująca z Bergmana patynę i pokazująca go w różnych obszarach jego życia. Film koncentruje się przede wszystkim na roku 1957, który był dla Bergmana przełomowy i niezwykle intensywny twórczo. W tym czasie stworzył on swoje najważniejsze dzieła ("Siódma pieczęć", "Tam, gdzie rosną poziomki"), a jednocześnie pracował jako reżyser teatralny, telewizyjny, radiowy.
Jane Magnusson pokazała, jak Bergman funkcjonował w tym okresie swojego życia – jako artysta, człowiek, mąż i ojciec, często balansujący na granicy geniuszu i emocjonalnego chaosu lub totalnej nieobecności, chociażby w życiu własnych dzieci.
Dokument łączy materiały archiwalne (fragmenty filmów, wywiady z Bergmanem, zapisy z planu); rozmowy z aktorami, współpracownikami i historykami kina; a także narrację biograficzną ukazującą jego pracoholizm, perfekcjonizm i skomplikowane relacje z bliskimi ludźmi, podszyte elementami przemocy, egocentryzmu i narcyzmu. Film nie idealizuje Bergmana. Magnusson pokazuje jego ciemniejszą stronę – tyranię wobec współpracowników, emocjonalny egoizm, a jednocześnie z precyzją chirurga komponuje kadry, które pokazują jak osobiste demony Bergmana, trudne dzieciństwo, stały się paliwem do powstania arcydzieł, które ukształtowały historię kina.
„Musze być drzewem i siekierą” – to cytat, którym często posługiwał się Ingmar Bergman, pokazując, że twórca jest także tworzywem, z którego układa własne dzieła. Czy istnieje granica, której nie należy przekraczać, w dążeniu do artystycznego perfekcjonizmu? Czy twórca jest ponad normami społecznymi? Czego uczy nas poznawanie biografii wielkich postaci kultury? Rozmawialiśmy o tym z ukierunkowaną artystycznie młodzieżą.
Dziękujemy za seans i rozmowy !
Fotogaleria
