Andrzej Cwalina. Akty

Akty autorstwa Andrzeja Cwaliny są czarno-białe, oparte na kontraście światła i mroku. Światło obrysowuje sylwetkę miękkim konturem lub, uwięzione w zakamarkach ciała, wydobywa kształty modelki. Artysta ukazuje nagość w wysmakowany i zmysłowy sposób. Obecny pokaz twórczości artysty ma drugą odsłonę - malarską.                                    


Andrzej CWALINA
Urodził się 02.12.1954 r. w Lublinie, gdzie obecnie mieszka i pracuje twórczo. Jest absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (ASP) we Wrocławiu (wykładowcy: Regina Konieczka, Zofia Artymowska, Józef Hałas), dyplom uzyskał w 1979 roku.

W roku 1982 zamieszkał na 9 lat w Drozdowie. W tym okresie dużo malował, zajmował się grafiką wydawniczą, projektował plakaty, znaki graficzne oraz ... grał na perkusji w zespołach „Eksces”
i „Browar Łomża” (do 1985 roku). Zaprojektował także i wykonał aranżacje wystaw stałych w Muzeum Przyrody w Drozdowie oraz pracował przy renowacji wnętrza drozdowskiego kościoła parafialnego, gdzie namalował m.in. stacje Drogi Krzyżowej, kopiując stare francuskie oleodruki fundowane jeszcze przez Lutosławskich.

W dorobku ma 14 wystaw indywidualnych oraz udział w 17. wystawach zbiorowych. W 1986 roku miał dużą wystawę indywidualną malarstwa i rysunku w Łomży (w Miejskim Domu Kultury - Domu Środowisk Twórczych i w Biurze Wystaw Artystycznych). Brał także udział w wystawach, zbiorowych zaliczając, m.in., sukces w konkursie środowiskowym (Nagroda:  najlepsze dzieło roku 1985, za cykl malarski „Wyrwa”).  Jest autorem znaku graficznego łomżyńskiej Nocy Muzeów (2012 r.). Gra na perkusji.

W ostatnim czasie twórczość artysty wzbogaciła się o fotografię. Są to kobiece akty. O ich powstaniu – jak mówi autor – zdecydował przypadek: „W 2017 roku  Basia poprosiła mnie o zdjęcie (telefonem). Zrobiliśmy dwa, jedno wyszło źle drugie super. Z tego super powstał obraz. Zawsze traktowałem fotografię jako swój szkicownik. Po drobnym sukcesie wymyśliliśmy sesję. W tajemnicy przygotowaliśmy studio, obijając czarnym materiałem pokój. Mając świadomość możliwości porażki i uznania sytuacji za niebyłą, przystąpiliśmy do pracy z zapałem dwudziestolatków. Pierwszy dzień potwierdził obawy, wszystko wylądowało w koszu. Drugiego dnia odetchnąłem, efekty były zadawalające. Cały czas traktowałem zdjęcia jako pretekst do obrazów. Dopiero, kiedy zacząłem obrabiać je cyfrowo, stwierdziłem, że warte są samoistnego bytu. Z pewną nieśmiałością wystawiłem je w Lublinie, podczas „Nocy Kultury”, oczekując na reakcję. Była co najmniej pozytywna. W efekcie odbyła się druga sesja, zupełnie inna. Wynikało to już z doświadczenia i innego sprzętu, innego studia. Potwierdziły się słowa mojego guru: Wacława Wantucha, że najlepsze zdjęcia robi się głową, nie sprzętem i warunkami.

Wystawa czynna do 15 lutego 2019 r.