JA TY ON czyli MY

„Ja, Ty, On czyli My”

– cykl zajęć warsztatowych w ramach projektu „Żyjemy razem”

Projekt "Żyjemy razem"

Celem projektu jest przede wszystkim szeroko rozumiana edukacja zmierzająca do uświadomienia mieszkańcom województwa podlaskiego jak i innych regionów Polski, że dzięki  dialogowi pomiędzy ludźmi różnych wyznań, narodowości, ras, różnych poglądów, pomiędzy ludźmi biednymi i bogatymi, zdrowymi i niepełnosprawnymi, ludźmi z miasta i  ze wsi, starymi i młodymi - możliwa jest bezkonfliktowa koegzystencja. Każdy z nas jest inny, ale żyjemy razem na tej ziemi, pod jednym niebem i powinniśmy się nawzajem szanować. W ramach projektu realizowane będą m. in. warsztaty, wystawy, imprezy towarzyszące, wydawnictwa, nagrania telewizyjne.

W projekcie bierze udział 12 instytucji i jednostek, które zrealizują w jego ramach własne zadania – warsztaty edukacyjno-plastyczne.

Po zakończeniu cyklu warsztatów wyłonione zostaną najlepsze prace, które znajdą się na wielkoformatowej wystawie plenerowej, prezentowanej w kilkunastu miejscowościach naszego regionu.
Głównym organizatorem i koordynatorem projektu „Żyjemy razem” jest Departament Kultury i Dziedzictwa Narodowego Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego w Białymstoku.

Warsztaty „Ja, Ty, On czyli My” organizowane przez Miejski Dom Kultury – Dom Środowisk Twórczych w Łomży są autorskim elementem wojewódzkiego projektu „Żyjemy razem”. Warsztaty adresowane są do wszystkich twórczych ludzi, którzy podejmą się wyrażenia - za pomocą technik plastycznych i fotograficznych - idei różnorodności kulturowej i społecznej świata w którym żyją oraz problemów związanych z tolerancją i akceptacją postaw innych niż dominujące. W ramach warsztatów odbędą się spotkania dyskusyjne, prezentacje, zajęcia edukacyjno-informacyjne, zajęcia warsztatowe, plenery.

Autorom najciekawszych prac, które powstaną w ramach warsztatów, jury powołane przez dyrektora MDK – DŚT w Łomży przyzna nagrody i wyróżnienia. Spośród wszystkich prac zostanie wybrana jedna, która będzie eksponowana na wystawie wielkoformatowej.

W Łomży wystawa będzie miała miejsce na Starym Rynku w drugiej połowie września 2010 i towarzyszyć jej będzie ekspozycja w Galerii Pod Arkadami i koncert plenerowy.

Zapraszamy wszystkich zainteresowanych !!!

Inauguracja warsztatów odbędzie się 19 marca 2010 r. o godz. 17.00 w Galerii Bonar przy ul. Wojska Polskiego 3 spotkaniem z prof. Leonem Tarasewiczem z ASP w Warszawie.

Szczegółowe informacje dotyczące projektu dostępne są w Miejskim Domu Kultury – Domu Środowisk Twórczych, ul. Wojska Polskiego 3 w Łomży, tel. 86 216 32 26.

Warsztaty są nieodpłatne.

26.03.2010 godz. 17:00 - Różnorodne oblicza współczesnego świata. Dyskusja, zajęcia warsztatowe - prowadzący prof. Mariusz Dąbrowski

Mariusz Dąbrowski (ur. 1968) studiował na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. Student prof. Stanisława Wieczorka, prof. Walthera Carla, prof. Tadeusza Dominika. Dyplom z wyróżnieniem w 1995 r. w pracowni prof. Zbigniewa Gostomskiego. Absolwent New York Institute of Art, Cape Studies w Cape Town w RPA. Członek Bundesverband Bildender Kuenstlerinner und Kuenstler - Berlin. Od 2004 r. wykładowca warszawskiej ASP. Kieruje Studium Fotografii na Wydziale Grafiki. W 2006 r. zrealizował doktorat w dziedzinie sztuki filmowej w PWSFTViT w Łodzi. Malarz, reżyser filmów krótkometrażowych oraz producent filmów offowych. Autor kilkudziesięciu wystaw indywidualnych w kraju i poza granicami, uczestnik wielu wystaw zbiorowych. Laureat prestiżowych nagród i wyróżnień m.in.: 2003 – nagrody Talensa, 2002 – Grand Prix, Ap-Art., Berlin; 2001 – wyróżnienie na Festiwalu Malarstwa Polskiego Bielska Jesień w Bielsko-Białej. Kurator polskich i międzynarodowych przedsięwzięć artystycznych: Warszawskiego Festiwalu Fotografii Artystycznej i Warszawskiego Biennale Sztuki Mediów. Redaktor naczelny pisma artystycznego MediaArt.
Jest współzałożycielem i rektorem Polish American Academy of Film w Warszawie.

Mariusz Dąbrowski jest także podróżnikiem. Zwiedził wszystkie, bez mała, kontynenty. Ostatnio, w ramach wymiany między akademiami sztuk pięknych w Warszawie i Ułan Bator przebywał w Mongolii, poznając jej kulturę, historię i życie codzienne mieszkańców. Dr Mariusz Dąbrowski poprowadzi zajęcia dotyczącej różnorodności i współzależności kulturowej współczesnego świata.

19.03.2010, godz. 17.00 – „Wielokulturowość Województwa Podlaskiego”. Galeria Bonar, ul. Wojska Polskiego 3.

Spotkanie inaugurujące warsztaty „Ja, Ty, On czyli My” realizowane w ramach projektu „Żyjemy razem” rozpocznie prezentacja filmu „Ikona na drogę”, którego bohaterem jest Leon Tarasewicz, jeden z najwybitniejszych polskich malarzy współczesnych. Film pokazuje Tarasewicza nie tylko jako artystę, ale jako człowieka żyjącego w określonym miejscu (Tarasewicz po ukończeniu warszawskiej ASP powrócił do rodzinnej miejscowości na białostocczyźnie) pielęgnującego swoje białoruskie pochodzenie, pochłoniętego hodowlą ptaków ozdobnych i georginii. Po filmie przewidziana jest dyskusja o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi, zachowywaniu tożsamości narodowościowej i kulturowej oraz o potrzebie i umiejętności twórczego przekazania tych wartości w sztuce.

Leon Tarasewicz

Urodził się w Stacji Waliłach na Białostocczyźnie w 1957 r. Ukończył liceum plastyczne w Supraślu oraz Wydział Malarstwa Warszawskiej ASP w pracowni prof. Tadeusza Dominika (1984). Debiutował w 1984 r. w Galerii Foksal. Po ukończeniu studiów wrócił do Walił. Profesor ASP w Warszawie. Na artystycznym koncie ma udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju i za granicą. Reprezentował Polskę na 49 Biennale Sztuki Współczesnej w Wenecji (2001). Laureat Nagrody im. Jana Cybisa za całokształt twórczości w dziedzinie malarstwa (1999), Fundacji Zofii i Jerzego Nowosielskich (1999), Paszportu POLITYKI za "tworzenie na kresach i uznanie w metropoliach" (2000). Zaangażowany pedagog, aktywny działacz społeczny (współzałożyciel gazety "Wiadomości Gródeckie – Haradocki ja Nawiny", R. F. Braha). Podkreśla swe białoruskie korzenie i aktywnie działa na polu kultury tej mniejszości w Polsce.W 2008 roku został ambasadorem Europejskiego Roku Dialogu Międzykulturowego.Malarz jest znanym wielbicielem ptaków. Hoduje m.in. kury ozdobne (jest także współautorem książki na ich temat), gołębie i bażanty.Obrazy L. Tarasewicza znajdują się m.in. w kolekcjach muzeów w Szwecji, Korei, USA i Grecji.

"Ikona na drogę"

Tarasewicz przy kurach, z gitarą, na koncercie, w cerkwi, sadzący georginie, na wystawie... O wybitnym polskim malarzu z Walił pod Gródkiem powstało wiele filmów, ale dopiero "Ikona na drogę" pokazuje go tak obszernie już nie tylko jako artystę, ale przede wszystkim jako człowieka.

46-minutowy film dokumentalny Róży Fabjanowskiej (realizacja) i Sławomira Malcharka (zdjęcia) zadziwi zapewne wielu. Bo nawet jeśli ktoś wie, że znakomity artysta jest hodowcą kur ozdobnych, to nie każdy widział, z jakim zapałem rozprawia o zielononóżce i chińskim feniksie. A tu zobaczy. Bo nawet jeśli ktoś słyszał, że malarz współorganizował pierwsze festiwale muzyki białoruskiej Basowiszcza, to nie każdy miał okazję zobaczyć koncert legendarnego zespołu RF Braha, współtworzonego przez Tarasewicza. I nie wie też, że w Gródku do dziś wspominają zespół Kameleon, w którym grając muzykę zbliżoną do Czerwonych Gitar udzielał się dawno temu nasz malarz.

Kopalnia ciekawostek, świetne zdjęcia, dynamika, filmowość - dokument właściwie można tylko chwalić. To taki przyspieszony kurs wiedzy o Tarasewiczu. Ogląda się go znakomicie, mnóstwo się w nim dzieje. Tarasewicz jest ciągle w ruchu, a my wraz z nim. Podwórko dawnej szkoły w Waliłach (dom artysty), a na nim klatki z kurzymi pięknościami. Wigilia z najbliższymi przyjaciółmi, a zjechało na nią kilkadziesiąt osób. Liturgia Bożonarodzeniowa w cerkwi. Za chwilę lato w pełni, a my z Tarasewiczem wśród setek dalii i tulipanów, własnoręcznie posadzonych. Z ogrodu w Waliłach - do ogrodu we włoskim miasteczku Gorizza, gdzie mieszka mecenaska sztuki i przyjaciółka artystów - Gabriela Cardazzo. Z Grabarki - do gotyckiego kościoła w Lubece, gdzie stworzył realizację przestrzenną. Obsztorcowywanie studentów ASP, bo jak ktoś maluje infantylnie, to trzeba temu zapobiec... Myli się jednak ten, kto myśli, że w film wkradł się chaos. To raczej jak barwny intrygujący kalejdoskop, który układa się w fascynujący portret człowieka.

Tarasewicz mówi o sobie, o Tarasewiczu mówią inni. Ale nie ma tu gadających w książkowy sposób głów, rozmówcy zostali dobrani starannie. Siostra artysty Eugenia mówi o rodzicach, wartościach i świętach, gdy do domu w Waliłach trudno szpilkę wetknąć. Mówi Jan Karpowicz, pamiętający Leona jeszcze sprzed sukcesów malarskich, dawny dyrektor domu kultury w Gródku (w którym kiedyś rodził się pomysł na zespół Kameleon i Basowiszcza). Mówi Sokrat Janowicz, białoruski publicysta mieszkający w Krynkach, ważna dla Leona postać. Mówią koledzy z supraskiego liceum plastycznego. O twórczości Tarasewicza mówi wreszcie historyk sztuki i przyjaciółka artysty Milada Ślizińska, i gdy jej się słucha, to chciałoby się, by tak klarownie i jasno o sztuce mówili wszyscy eksperci.

Film to też okazja, by zobaczyć choć we fragmencie realizacje Leona rozsiane po świecie. Czy to wnętrze wieży w gorącej Italii, czy podziemny garaż w Mediolanie, podłogę kościoła w Lubece, sufit w Udine, czy wreszcie słynne betoniarki zatopione w farbie w Zamku Ujazdowskim w Warszawie.

Są w filmie dokumentalne perełki: Leon sprzed dwóch dekad, z rozwichrzoną fryzurą, jeszcze bez słynnych czapeczek - przy piecu pochłania obiad, obok mama. Albo z mamą na wystawie, w Białymstoku, w Warszawie (realizatorzy wkomponowali fragmenty filmów Heleny Włodarczyk, Jacka Jóźwiaka i Gabrieli Cardazzo).

W 46 minutach zobaczyć można zaledwie ułamek fenomenu Tarasewicza. Ale i tak wyjątkowy.

Pierwsza projekcja filmu odbyła się na promocji w warszawskim Zamku Ujazdowskim, 27 października 2008 r.

Źródło: Gazeta Wyborcza Białystok