Niecodziennik Teatralny - Janusz Stolarski „Ecce homo”.
Geniuszem. Fryderyk Nietzsche przedstawia nowe koncepcje filozoficzne. Jego umysł jest otwarty na każdą myśl, jego myśli formują się w skomplikowany wywód i potokiem słów są przekazywane zdumionemu słuchaczowi. Nietzsche mówi o dionizyjskości, moralności niewolnika, niewolnikach chrześcijaństwa. Mówi o woli mocy i nadczłowieku. Mówi o rozumie i instynkcie. Mówi..., a Janusz Stolarski na scenie zapala świeczkę. W granym przez aktora filozofie rodzi się pytanie. Kim jestem?
Szaleńcem. Ubrany w obszerną koszulę nocną o niezwykle długich
rękawach wykonuje nienaturalne ruchy, uderza głową o podłogę, wymachuje
rękami... Chowa się do wielkiej czarnej skrzyni, by znów z niej wyjść i
mówić, krzyczeć o swej tragedii. Cierpieć. Przedtem nie dla wszystkich
zrozumiały, aczkolwiek logiczny wywód filozofa zamienia się w obłąkańczy
bełkot. Rozum traci kontrolę nad ruchami ciała, rozum walczy z
ogarniającym go obłędem.
Nietzsche poddaje się ciemności, Stolarski wchodzi do wielkiej czarnej
skrzyni. Wieko opada z hukiem, by już się nie podnieść. Publiczność
(zgromadzona w MDK-DŚT 24 maja) oklaskuje poruszający monodram na
stojąco. Oklaskuje aktora o niezwykłej zdolności do koncentracji,
wspaniałej ekspresji postaci, poświęcenia się sztuce. Publiczność, która
dzięki Łomżyńskiej Edukacji Teatralnej mogła porównać jakże odmienne
kreacje filozofów – Leona Chwistka w „Das Küchendrama” 8 grudnia 2004r.
oraz Fryderyka Nietzschego w monodramie Janusza Stolarskiego, wychodzi z
żalem, że to ostatnia odsłona imprezy w tym sezonie.
