Kasia Hanusz-Oleksy i Krzysztof Borawski

Krzysztof Borawski

Urodzony 1985r. w Łomży, od 2011r. zamieszkały w Białymstoku. Fotografuje od 2009 roku, absolwent Akademii Fotografii i Przedsiębiorczości w Białymstoku (2011r.), student Uniwersytetu Ślaskiego w Opavie (Czechy), na wydziale Twórczej Fotografii. Jego prace nagradzane były na ogólnopolskich konkursach fotograficznych, brał udział w wielu wystawach zbiorowych, „Verum est manifestativum et declarativum esse” w Galerii pod Arkadami/Galeria Dołek, to jego pierwsza wystawa indywidualna.

"Verum est manifestativum et declarativum esse".

„Verum est manifestativum et declarativum esse” - wszystko co wskazuje na prawdę, prowadzi do niej. Prawda to to, co istnieje. Każda prawda ma indywidualną wartość i swoje właściwości. Prawda jest dobrem i złem, prawda to radość i cierpienie. Najczęstszą prawdą jest życie, iluzją, że nasza prawda nie jest złem. Iluzja ta oddala od najprawdziwszej z prawd - Życie da nam Wieczność.


Kasia Hanusz-Oleksy

Absolwentka Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu, od 7 lat prowadzi dyskotekę i restaurację w Białymstoku. Zdjęcia robi od 2 lat, w lipcu 2011 obroniła z wyróżnieniem dyplom w Akademii Fotografii i Przedsiębiorczości w Białymstoku. W fotografii szuka głównie prawdy, niekoniecznie piękna. Fotografia to medium, dzięki, któremu chciałaby zadawać pytania, zmuszać do refleksji. Obraz nie musi zatrzymywać na dłużej, przesłanie obrazu powinno pozostawić trwały ślad.

Wystawy i wyróżnienia:

- październik 2011 wyróżnienie i nagroda publiczności w konkursie ABC rynek „Polaków portret własny”
- wrzesień 2011 Festiwal Out of Control Białystok - "Miejscem kobiety jest dom"
- wrzesień 2011 Wystawa zbiorowa "Szukając obrazów" - Centrum Zamenhofa Białystok
- sierpień 2011 Galeria Bezdomna - "Wcale niechciane autoportrety"
- sierpień 2011 MIĘDZYNARODOWY FESTIWAL FOTOGRAFII MŁODYCH W JAROSŁAWIU - wyróżnienie, wystawa indywidualna „Wcale niechciane autoportrety”
-2010 Wystawy zbiorowe „Sami o sobie” - “Centrum Zamenhofa Białystok, galeria pod Arkadami Łomża, Ełcki Dom Kultury

"Miejscem kobiety jest dom".

Zapytana, czy są to prace feministyczne, zdecydowanie odpowiadam „nie”. Jest to moja osobista odpowiedź (w formie nie do końca czysto fotograficznej), na stereotypowe „prawdy” życiowe, powtarzane przez lata, usłyszane, nie tylko od mężczyzn, ale też od babci, mamy, przyjaciółek. Nie jest to „atak na mężczyznę” i spotykając się z takim stwierdzeniem odpowiadam „w każdej chwili mogę zrobić podobny projekt o mężczyźnie” np. „prawdziwy mężczyzna nigdy nie płacze”.
Część prac dotyczy bezpośrednio mnie, inne miały lekko rozbawić oglądających, wszystkie w jakiś sposób zmusić do refleksji. Pytam mężczyzn i kobiety, czy nie potrafiąc sprzątać, nie lubiąc gotować, nie mając męża - znaczymy mniej.
Liczba prac 8 nie jest przypadkowa, jest to symbol nieskończoności, bo choć przedstawiłam 8 „prawd o kobiecie” wiem, że jest ich nieskończona ilość, jednocześnie 8 jest symbolem doskonałości. Czy istnieje kobieta doskonała / prawdziwa? Czy mamy prawo tej doskonałości od kobiet, od siebie wymagać?