Grzegorz Jarmocewicz. Każda miniona chwila / fotografia jako pamięć.

Grzegorz JARMOCEWICZ
Urodził się w Suwałkach. W latach 1992-97 studiował na wydziale Malarstwa Grafiki i Rzeźby, spec. Fotografia w ASP w Poznaniu. 1993-97 stypendysta Prezydenta Miasta Suwałki. W 1997 otrzymał grant wydziału Kultury, Turystyki i Sportu UW w Suwałkach. Od 2009 wykładowca fotografii w Akademii Fotografii i Przedsiębiorczości w Białymstoku. Od 2011 prezes stowarzyszenia Forum Fotografii i Multimediów w Białymstoku.  W 2011 rozpoczął studia doktoranckie z zakresu fotografii w PWSFTViT w Łodzi. W latach 2011–13 brał udział w projekcie fotograficznym Sławomira Tobisa „Marginesy historii”. Od 2012 wykładowca Warszawskiej Szkoły Fotografii i Grafiki Projektowej. Dyrektor artystyczny festiwalu Białystok Interphoto Festival.

Ważniejsze wystawy indywidualne :

1989 Galeria SDK w Suwałkach
1992 BWA w Suwałkach
1994 Galeria FF w Łodzi
1994 Galeria SOK w Krakowie
1995 Mała Galeria ZPAF w Warszawie
1995 Galeria Dielo Centrum w Bratysławie
1995 Galeria pod Arkadami w Łomży
1996 Galeria B&B w Bielsku Białej
1996 Galeria Foto-Medium-Art we Wrocławiu
1997 Międzynarodowe Centrum Sztuki w Poznaniu
1998 Galeria Bonar w Łomży
2008 Galeria Fotografii DPT w Wigrach
2009 Galeria pod Atlantami w Wałbrzychu
2011 Galeria pod Arkadami w Łomży
2011 Centrum im. Ludwika Zamenhofa w Białymstoku
2012 Centrum Sztuki Współczesnej w Suwałkach
2013 Galeria FF w Łodzi
2014 Działania artystyczne w ramach NeNNale, Łódź/sieć internetowa
2014 Działanie artystyczne „Pamięci odbitych spojrzeń” w ramach Festiwalu MOST, Słubice/Frankfurt
2014 Galeria SMOK, Słubice wystawa w ramach festiwalu LABIRYNT

Fragment tekstu Grzegorza Jarmocewicza do publikacji z wystawy :
„[…] Każda miniona chwila – Fotografia jako pamięć jest projektem odnoszącym się do najważniejszych, a zarazem podstawowych właściwości omawianego medium. Metafora powrotu łącząca przeszłość z teraźniejszością stała się podwaliną moich poszukiwań i odniesień do wielokulturowej historii miasta, w którym się urodziłem. Suwałki jako jedyna aglomeracja na świecie posiada tak niezwykłą nekropolię o wyjątkowej formule [Istnieją cmentarze skupiające mniejsze ilości wyznań lub cmentarze, na których z założenia można chować ludzi wszystkich wyznań, jak Lutheran All Faiths Cemetery, 67-29 Metropolitan Ave, Middle Village, NY 11379, Stany Zjednoczone]. Jest to „Cmentarz Siedmiu Wyznań”, położony u zbiegu ulic Bakałarzewskiej i Zarzecze. Na obszarze przekraczającym 19 hektarów znajduje się wspólny kompleks cmentarzy, gdzie spoczywają szczątki wyznawców siedmiu wyznań: islamu, judaizmu, wiary staroobrzędowej, prawosławia, obrządku ewangelicko-augsburskiego (luteranie), ewangelicko-reformowanego (kalwini) oraz katolickiego.

Od czasów dzieciństwa miejsce to rozbudzało silnie moją wyobraźnię i chęć poznania zarówno historiografii związanej z przedwojennymi Suwałkami jak również cech wspólnych oraz różnic religijnych i kulturowych wyznawców tych wszystkich społeczności. W dziecięcym zapale zaglądałem do okien domów stojących po drugiej stronie ulicy naiwnie sądząc, że ich naprzeciwległe usytuowanie w stosunku do cmentarzy przyporządkowuje domowników do konkretnego obrządku i będę mógł dowiedzieć się jak obchodzony jest szabat czy tahnik [Rytuał przywitania noworodka w Islamie poprzez włożenie soku z daktyla do ust dziecka i odmówienie za niego modlitwy]. Oglądałem w tym czasie stare pocztówki z placami targowymi i rozlaną daleko poza swoje granice Czarną Hańczą - wodną arterią miasta. Z zadziwieniem wchodziłem do kirchy, szukałem śladów synagogi i zastanawiałem się dlaczego kościół, w którym przyjąłem sakrament pierwszej komunii świętej wygląda jak cerkiew. To wszystko ukształtowało moją przestrzeń duchową i pozwoliło podjąć dialog z pamięcią zawartą w dawnych fotografiach oraz odnieść ją do współczesności.

W archiwach Muzeum Okręgowego oraz zbiorach prywatnych odszukałem zdjęcia z końca XIX i początku XX wieku, na których widniały wizerunki dzieci różnych wyznań mieszkających lub związanych niegdyś z Suwałkami. Dzięki pomocy historyków dr. Andrzeja Matusiewicza, dr. Krzysztofa Skłodowskiego oraz osób prywatnych ustaliłem większość adresów, pod którymi zamieszkiwali lub prawdopodobnie przebywali „odnalezieni” bohaterowie, a następnie sprawdziłem czy w tych lokalizacjach można spotkać obecnie żyjących ich rówieśników. Niestety, nie wszystkie miejsca wyglądają tak samo jak sto, czy więcej lat temu. Nie ma już niektórych domów, a w tamtych przestrzeniach znajdują się inne budynki lub puste place. […]

www.grzegorzjarmocewicz.pl

Zdjęcia z wernisażu : Marcin Kossakowski