Adrian Lipiński. Niebie-ski

Adrian LIPIŃSKI

Urodził się 12.12.1994r. w Łomży. Ukończył liceum plastyczne im. Wojciecha Kossaka w rodzinnym mieście, wyróżniony złotą odznaką za osiągnięcia artystyczne/plastyczne nadaną przez Dyrektor szkoły Lidie Radziwanowicz. W roku 2014 rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, wydziale Rzeźby. Pierwszy rok w pracowni prof. Romana Pietrzaka, od drugiego roku w pracowni mistrzowskiej prof. Adama Myjaka. Dotychczasowe osiągnięcia:

2012 - Międzynarodowe Artystyczne Warsztaty Rzeźbiarskie.
2012 - III miejsce w konkursie ,,Armia Krajowa w walce o wolną Polskę”.
2012 - indywidualna wystawa ,,na Farnej”.
2013 - I miejsce w szkole w Ogólnopolskim Konkursie Plastycznym ,,Tęcza”.
2014 - I miejsce na ,,10 Ogólnopolskim Biennale Grafiki Artystycznej, Szczecin 2014” oraz wystawa po konkursowa.
2014 - Ukończenie Liceum Plastycznego im Wojciecha Kossaka, specjalizacja Grafika warsztatowa u.
2014 - Wyróżnienie w V edycji ,,Dygitalia”.
2014 - wystawa zbiorowa Muzeum Północno Mazowieckie w Łomży.
2015,2016,2017,2018 - wystawy Akademickie.
2016 - plener, jako gość w ,,Eksperymentalnym Laboratorium” prof. Henryka Gostyńskiego. Performance ,,W ogrodzie”.
2016 - plener na Harendzie temat ,,Brzmienie przestrzeni”.
2017 - realizacja rekwizytów dla Teatru Capitol do spektaklu ,,Skok w bok”.
2018 - wystawa zbiorowa w Wola Center.

Niebie-ski
W wieku XIV oznacza ,,przynależny do nieba‘’, format przymiotnikowy określa przynależność do czegoś. Widzimy już w samej nazwie koloru tworząca się relację, której to znamiona dalszej przynależności znajdujemy na przykład, w wielu językach używany jest do określenia koloru niebieskiego jak i zielonego lub tak jak w języku szwedzkim używano tego samego słowa na określenie koloru czarnego jak i niebieskiego.
Barwę tą wybrałem jako spójnik moich prac, którego zadaniem jest budowa relacji o charakterze sakralnym, duchowym w rozumieniu Heglowskim a także relacji przeciwstawnej, dynamicznej, burzliwej jakiej często doświadczamy my sami, można powiedzieć, że to ,,relacja” właśnie będzie najważniejszym punktem podejmowanych przeze mnie działań w poszukiwaniu kompozycji i charakteru. Właściwie jest ona pewnego rodzaju paradygmatem wszelkich działań z przestrzenią, na przestrzeń, w przestrzeni a także działań dotykających nie tylko przestań a przede wszystkim człowieka.
Chciałbym zacytować fragment komentarza Jeana Hyppolite’a do Fenomenologii ducha  ,,…Każdy jest dla siebie i jednocześnie dla bliźniego, każdy – aby być sobą, wymaga uznania od innego, i każdy winien też uznanie innemu”.

Adrian Lipiński