Monochromy. Wystawa zbiorowa

„Fotografia powstała, kiedy człowiek poczuł potrzebę pokazania obrazu rzeczywistego świata z całą jego drobiazgową strukturą. Próbowali tego malarze piktorialiści na początku lat dziewięćdziesiątych XIX wieku, którzy mieli niepohamowane dążenie do połączenia sztuki fotograficznej z malarstwem. Dopiero po I wojnie moderniści wpisali sztukę fotograficzną w obszar sytuujący ją na granicy dokumentu. W 1928 roku Albert Renger-Patzach pokazał swój album fot. „Świat jest piękny”, który był realizacją jego idei, że „fotografia posiada swoją własną technikę i swoje własne narzędzia”, które pozwalają jej nie tyle „uzyskać efekty podobne   do malarskich”, ile przeciwnie zrealizować „zdjęcia, które będą mogły istnieć dzięki czysto fotograficznym cechom” bez jakichkolwiek zapożyczeń z innych dziedzin sztuki. Pojawia się wtedy wymóg obiektywizmu i realizmu  obrazu fotograficznego. Z czasem jednak wyłącznie dokumentalna właściwość fotografii zaczyna się wyczerpywać i pojawia się poszukiwanie „niezwykłości w rzeczywistości” co prowadzi do wzmocnienia indywidualnych wizji autorów fotografii. W końcu okazuje się, że fotografia, przybliżając rzeczywistość, jednocześnie tworzy fabułę i świadectwo. To dwa elementy, które łączą „materializm” fotografii z jej „przekazem artystycznym ”. Trzeba przyznać, że fotografia przez większość czasu swego istnienia  dysponowała obrazem jednobarwnym (czarnobiałym, sepiowym itp.) Kolor pojawił się dopiero w latach trzydziestych, ale obecnie świat jest aż „zachłyśnięty”  barwą fotografii, wszystko ma być kolorowe, aż do kakofonii psującej często wymowę samego obrazu fotograficznego. Okazuje się, że obraz jednobarwny stał się domeną nielicznych twórców, którzy potrafią w nim przekazać swoją wizję świata. Należą do nich fotograficy prezentujący swoje dzieła w „MONOCHROMACH”.
Autorzy zdjęć pokazują jak artysta - fotografik tworzy świat lub go komentuje wyłącznie w jednobarwnej formie. Już Malraux kiedyś twierdził, że „artysta nie kopiuje świata, ale z nim rywalizuje”. Powstaje więc pytanie: czy świat może istnieć taki, jakim go widzą fotografowie?
Pejzaże Krystyny Tomaszuk ukazują specyficzną wrażliwość autorki na chwilowe, akurat zastane, przebłyski wibrującej światłem rzeczywistości przyrody tej zamglonej, tej chwilami błyskającej dziwną jasnością prześwietlającą liście drzew... To wizja człowieka uporczywie szukającego piękna świata jakby dla zrównoważenia jego ciemniejszych stron. Autorka ujawnia swój bardzo intymny, osobisty stosunek do otaczającej rzeczywistości przyrody. 
Marek Tomaszuk z kolei snuje opowieść - wspomnienie, jakby chciał zatrzymać w pamięci przemijający świat ciepłego dzieciństwa, z jego zwykłymi , a zarazem niezwykłymi ludźmi, którzy tworzą ten przytulny, swojski, prawie rodzinny klimat rowerów, krów, starych kapliczek i opuszczonego boiska piłkarskiego dla dzieci, na którym kiedyś miały miejsce zaciekłe boje o zwycięstwo...
Cykl Zbigniewa Ciborowskiego pt. „Saltare Vitae” (Taniec życia) to obrazy-opowieści o przemijaniu i odradzeniu się życia. To etapy ukazane fotografiami kolejno: Przemijanie dzieciństwa - Trudna starość - Odejście - Moc kobiety dającej nowy początek i Nowe dzieciństwo.
Zbigniew Walczuk natomiast ujawnia zafascynowanie kobiecym ciałem w cyklu aktów malowanych ładnie skomponowanym światłocieniem, albo przebijających przez strukturę mokrej szyby. Jest tu też seria portretów kobiecych, sugerujący świat intymnych emocji, przeżyć i zapewne marzeń każdej młodej dziewczyny. To bardzo ładna, artystyczna fotografia studyjna. 
Stanisław Zeszut wybrał inną tematykę swoich prac prezentując cykl „ TV - Fux”, w którym zawarł mocną krytykę „gadających głów” w telewizji. One coś mówią i pokazują, ale wszystko jest miałkie, pomieszane, bezwartościowe do tego stopnia, że oni sami stają się nic nieznaczącą, mglistą i rozmytą formą „niewiadomoczego”.

Zbigniew Ciborowski

W wystawie udział biorą:

Zbigniew Ciborowski (AFRP)
Urodzony w Łomży. Ukończył studia magisterskie (polonistykę) na Uniwersytecie Warszawskim.  Członek rzeczywisty Stowarzyszenia Twórców Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej od 2011 roku. (nr. Leg. 315). Odznaczony medalem „Za zasługi dla Fotografii Polskiej”. Fotografuje czynnie od 50 lat. Uprawia różne rodzaje i techniki fotograficzne: fotografię analogową, fotografię cyfrową w tym: collage fotograficzny, fotomontaż, fotografia makro i fotografię podróżniczą. Szczególnie zainteresowany fotografią pejzażu i reportażem socjologicznym (humanistycznym). Prezentacje dorobku: 12 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą (2011 r. - Białoruś, Gruzja) oraz udział w 27 wystawach zbiorowych, konkursach i prezentacjach krajowych i międzynarodowych gdzie otrzymał wiele nagród i wyróżnień. Był wykładowcą fotografii na WSP w Olsztynie i w innych placówkach oświatowych; Zajmuje się też popularyzacją i publicystyką fotograficzną w wydawnictwach, prasie, radiu i stacji telewizyjnej. Współzałożyciel Klubu Fotografii NURT w Łomży, komisarz i współorganizator prezentacji dorobku fotografików północno-wschodniej Polski: „Światłoczuli 2000” i „Światłoczuli 2011”. Autor autorskich albumów fotograficznych: „Kijów”, „Paryż” „Norwegia- wielka przygoda” „Miasta Europy w fotografii”, „Łomża, miasto nad Narwią”, „Moje zdjęcia”, „Opowieści ulicy”, „Tak to się zaczęło, czyli 5 lat 18. Łomżyńskiego Pułku Logistycznego” i inne. Nagroda Wojewody za propagowanie kultury i dorobek artystyczny. Jego motto: „Fotografia jest śladem człowieka na nieskończonej drodze czasu i trzeba fotografować, aby nie były to tylko ślady na piasku”.

Marek Tomaszuk
Członek Kapituły Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej, biegły sądowy z zakresu fotografii i prawa autorskiego. Konsultant do spraw współpracy zagranicznej Fotoklubu RP z Litwą i Białorusią w ramach FIAP. Ukończył Wyższe Studium Fotografii Narodowego Centrum Kultury. Mieszka i pracuje w Białymstoku – z fotografią artystyczną związany od połowy lat 80. XX wieku. Jest autorem oraz współautorem kilkudziesięciu wystaw fotograficznych, indywidualnych, zbiorowych, poplenerowych. Miłośnik fotografii wykonywanych w technice podczerwieni. Odznaczony: Medalem za ofiarność i odwagę - Medalem „Za Zasługi dla Fotografii Polskiej” 

Krystyna Tomaszuk AFRP (nr członkowski 230)
Członek rzeczywisty Fotoklubu Rzeczpospolitej Polskiej od 2003 roku. Przewodnicząca Komisji Kwalifikacji Zawodowych Fotoklubu RP. Wielokrotna inicjatorka ogólnopolskich i międzynarodowych plenerów fotograficznych, konkursów, wystaw i innych przedsięwzięć artystycznych. Do najciekawszych w swojej pracy społecznej zalicza współorganizację pleneru pt. „Kanał Augustowski”, do którego zostali zaproszeni artyści z obu stronach granicy polsko - białoruskiej. Pomysłodawczyni i koordynatorka interdyscyplinarnego projektu łączącego fotografię z tańcem, muzyką i działaniami aktorskimi pt. „Młodzież w awangardzie”. Opracowała bibliografię białostockiego fotografika Henryka Rogozińskiego tworzącego w technice „gumy arabskiej” należącej do technik szlachetnych. Publikacja ta, została wydrukowana w formie obszernego katalogu do wystawy pt. Jestem czarno-biały „Foto-grafiki Henryka Rogozińskiego". Jako teoretyk fotografii współpracowała z magazynem fotograficznym „mgFoto”, w którym publikowała artykuły dotyczące białostockich fotografów H. Rogozińskiego oraz W. Wołkowa (2021-2022). W swoim dorobku fotograficznym ma udział w ponad 130 wystawach i działaniach artystycznych, gdzie prezentuje własną twórczość. Wybrane nagrody i odznaczenia: --Złoty Medal „Za zasługi dla rozwoju twórczości fotograficznej” nadany przez Fotoklub Rzeczypospolitej Polskiej Stowarzyszenie Twórców, Medal „Za zasługi dla fotografii polskiej” nadawany przez Fotoklub Rzeczypospolitej Polskiej Stowarzyszenie Twórców, -Złoty Medal „Za Zasługi dla Rozwoju Twórczości Fotograficznej” - Medal Komisji Edukacji Narodowej- Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.

Zbigniew Walczuk
Urodzony w 1963 w Łomży roku. Ukończył miejscowe Technikum Weterynaryjne. W późniejszym czasie został absolwentem informatyki i pracując w wyuczonym zawodzie do dziś. Od czasów szkoły podstawowej interesował się fotografią. Od 1988 roku jestem członkiem Łomżyńskiego Towarzystwa Fotograficznego. Aktualnie jest członkiem rzeczywistym Fotoklubu RP. Spełnia się w wielu dziedzinach fotografii: krajobraz, makro, sensual, portret i inne. Uważa, że fotografia to zatrzymanie w kadrze chwil, które nieubłaganie przemijają. Nic co nas otacza, nie zdarzy się ponownie. Brał udział wystawach indywidualnych, m.in. „Dotyk Ciszy” Klub Wojskowy w Łomży – „Galeria N” w Łomży; „Dotyk Ciszy II” „Galeria Pod Arkadami” w Łomży; „Zmysły” Klub Wojskowy w Łomży – „Galeria N”, a także w wystawach zbiorowych; Tu można wymienić: „Prezentacja Łomżyńskiego Środowiska Fotograficznego” – wystawa w Galerii Pod Arkadami, 2016 r.  INTERPHOTO FESTIWAL w Białymstoku pod hasłem „Granice Tolerancji”, 2017 r. „Prezentacja Łomżyńskiego Środowiska Fotograficznego” w Galeria PA camera w Suwałkach, 2017 r.   Wystawa pt. „Granice Tolerancji” w Galerii Pod Arkadami w Łomży, 2018 r. "25 Lat Galerii N" – wystawa w Galerii N w Łomży, 2018 r.  "Wystawa Jubileuszowa 35 lecia Klubu Wojskowego w Łomży" w Galerii N w Łomży, 2019 r.

Stanisław Zeszut
Urodził się w 1959 roku w Wałbrzychu. Fotografuje od 1982 roku, podejmując każdy temat fotograficzny od krajobrazu, portretu, reportażu po poszukiwanie graficzne i abstrakcyjne. Członek, założyciel Klubu Fotografii NURT w Łomży. W 1988 roku założył grupę artystyczną DEGENERAT III w Łomży, która w ciągu pięciu lat wykazało się znaczącym dorobkiem artystycznym. Jest także aktywnym uczestnikiem ruchu fotograficznego w Łomży i regionie. Fotografie swoje prezentował na wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych w Łomży i innych miastach. Był współorganizatorem zbiorowych wystaw podlaskiego środowiska fotograficznego pt.: „Światłoczuli” w Łomży, Białymstoku, Grodnie (Białoruś). Członek Rzeczywisty (AFRP) Stowarzyszenia Twórców Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej, którego Kapituła przyznała mu medal „Zasłużony dla fotografii polskiej”. Jego prace zostały też zamieszczone w „Almanachu Fotoklubu RP 1995-2017”.